maandag, juli 28, 2008
Op de foto's van legerfotografen loopt alles op rolletjes
Vandaag in NRC next een reportage over legerfotograaf (oh nee sorry, 'combatfotograaf') Arief Rorimpandey die het dagelijks leven van de Nederlandse militairen in Uruzgan vastlegde. Veel gevechten oftewel 'combat' krijg je via hem derhalve niet te zien. Zo blijkt ook uit de tekst: De oorlog is ver te zoeken: stoere mannen in actie is wat je ziet, maar zonder vijand. Op hun gezichten is geen angst, zelfs geen zweetdruppel te bespeuren. Het zijn saaie, degelijke beelden. Dus toch een gewone legerfotograaf, in dienst van Defensie.
Een fragment:
Vindt de combatfotograaf dat hij, ondanks het feit dat de AVDD het beeldmateriaal bekijkt en selecteert, een ‘objectief’ en ‘realistisch’ beeld heeft kunnen schetsen van zijn periode in Uruzgan? „Wat je ziet, is zoals het daar is”, zegt Rorimpandey. „Ik heb geen foto’s van verdrietige of angstige militairen omdat ik ze ook niet heb gezien. En ik ben niet zo iemand die zegt: kijk eens treurig. Ik maak geen geënsceneerde foto’s.”
Ook de kwestie rond legerfotograaf Sjoerd Hilckmann en zijn deelname aan de Zilveren Camera komt in het artikel ter sprake:
In januari ontstond in de media discussie toen een serie foto’s van Nederlandse soldaten in Uruzgan was genomineerd voor de Zilveren Camera. De foto’s bleken gemaakt door Sjoerd Hilckmann, werkzaam bij de Audiovisuele Dienst van Defensie. Uiteindelijk won hij de derde prijs in de categorie ‘buitenland documentair’. Die beslissing kreeg kritiek van een aantal gerenommeerde fotojournalisten. Hilckmann zou zijn opnamen niet als onafhankelijk persfotograaf hebben gemaakt en daarom geen recht hebben op de nominatie.
Rorimpandey is het daar niet mee eens. „Er bestaat niet zoiets als objectiviteit in de fotografie. Stel dat je als fotograaf embedded meegaat naar Uruzgan en foto’s maakt van iemand die dodelijk wordt getroffen. Dan is het de vraag of je die foto’s mag publiceren; ook dan zit Defensie er vanwege operationele veiligheid tussen. In dat opzicht is er maar weinig verschil tussen mij en een embedded fotograaf.”
Een fragment:
Vindt de combatfotograaf dat hij, ondanks het feit dat de AVDD het beeldmateriaal bekijkt en selecteert, een ‘objectief’ en ‘realistisch’ beeld heeft kunnen schetsen van zijn periode in Uruzgan? „Wat je ziet, is zoals het daar is”, zegt Rorimpandey. „Ik heb geen foto’s van verdrietige of angstige militairen omdat ik ze ook niet heb gezien. En ik ben niet zo iemand die zegt: kijk eens treurig. Ik maak geen geënsceneerde foto’s.”
Ook de kwestie rond legerfotograaf Sjoerd Hilckmann en zijn deelname aan de Zilveren Camera komt in het artikel ter sprake:
In januari ontstond in de media discussie toen een serie foto’s van Nederlandse soldaten in Uruzgan was genomineerd voor de Zilveren Camera. De foto’s bleken gemaakt door Sjoerd Hilckmann, werkzaam bij de Audiovisuele Dienst van Defensie. Uiteindelijk won hij de derde prijs in de categorie ‘buitenland documentair’. Die beslissing kreeg kritiek van een aantal gerenommeerde fotojournalisten. Hilckmann zou zijn opnamen niet als onafhankelijk persfotograaf hebben gemaakt en daarom geen recht hebben op de nominatie.
Rorimpandey is het daar niet mee eens. „Er bestaat niet zoiets als objectiviteit in de fotografie. Stel dat je als fotograaf embedded meegaat naar Uruzgan en foto’s maakt van iemand die dodelijk wordt getroffen. Dan is het de vraag of je die foto’s mag publiceren; ook dan zit Defensie er vanwege operationele veiligheid tussen. In dat opzicht is er maar weinig verschil tussen mij en een embedded fotograaf.”
# posted by Jan-Edward : 19:24
|